Konstrukcja przysłupkowa w budownictwa podzielone na dwie części — po­dobnie jak kurpiowskie lub białostockie — z których górna, nieco nadwieszona, zaszalowana jest ukośnie, w górę lub w dół w stosunku do osi pionowej symetrii, dolna zaś, ujęta w profilowane lub wyrzynane listwy — w układzie pionowym. Szczyty takie przeważnie zakończone są pazdurem, który często przybiera dekoracyjnie rozbudowane formy i przecho­dzi przez prawie całą górną część szalowania. Pazdur tak długi i ornamentalnie rozwinięty jest specjalnością bu­downictwa mazurskiego, tak jak i wspomniany już podcień, którego słupy, często dekoracyjnie nacinane , wiążą się z podtrzymywaną belką za pomocą ukośnych, również zdobionych ramion-zastrzałów. Warto zwrócić uwagę, że cała taka konstrukcja szczytowa, zwłaszcza wtedy, gdy jest zupeł­nie płytka, nie ma wyraźnego znaczenia praktycznego i słu­ży, przynajmniej w końcowej swej fazie rozwojowej, do upiększenia siedliska ludzkiego. Jest rzeczą bezsporną, że przedstawiona szczytowa ściana z podcieniem zajmuje pod względem dekoracyjnym pierwsze miejsce w ludowym bu­downictwie drewnianym w Polsce. Podobnie należałoby ocenić nić mazurskie szparogi po­siadają one ogromną rozmaitość form, począwszy od naj­prostszych geometrycznych, a skończywszy na zaczerpnię­tych ze świata zwierzęcego (ptaki, głowy końskie). Ograni­czając się do przedstawienia jednego tylko z kilku istnieją­cych typów chaty mazurskiej, trzeba zaznaczyć, że mianowicie takie uformowanie przy po­mocy zastrzałów górnej części odrzwi, że przybiera ona po­stać płytkiego lub pełnego łuku.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA