System bretton woods i mfw

I wojna światowa wywołała lawinowe zaburzenia w handlu. Państwa nie były już w stanie wymieniać swojej waluty na złoto i parytet złota załamał się. Pomimo usiłowań restytucji systemu opartego na parytecie złota w okresie międzywojennym, nasilający się od 1929 r. ogólnoświatowy kryzys doprowadził go do zupełnego upadku. W 1944 r., kiedy zwycięstwo w II wojnie światowej było przesądzone, przedstawiciele aliantów spotkali się w Bretton Woods, New Hamps-hire, w celu wypracowania nowego międzynarodowego systemu pieniężnego, który wspierałby rozwój gospodarczy po zakończeniu wojny. Na mocy porozumienia zawartego przez państwa alianckie banki centralne nabywały i sprzedawały własne waluty w celu utrzymania kursów walutowych na stałym poziomie (tzw. system stałych kursów walutowych). Porozumienie trwało od 1945 do 1971 r. i było znane jako system Bretton Woods. Umową z Bretton Woods powołany został Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) z siedzibą w Waszyngtonie. Początkowo skupiał on 30 człon-ków-założycieli z 1945 r., obecnie zrzesza ponad 150 państw. MFW otrzymał zadanie wspierania rozwoju handlu międzynarodowego przez ustalanie reguł utrzymywania kursów walutowych na stałym poziomie oraz udzielanie pożyczek państwom, które mają trudności z bilansem płatniczym. Monitorowanie zgodności działań państw członkowskich z regułami MFW obejmuje również gromadzenie i przetwarzanie międzynarodowych danych ekonomicznych.