Struktura bankow amerykanskich

Większość zagranicznych przedstawicielstw banków Stanów Zjednoczonych znajduje się w Ameryce Łacińskiej, na Dalekim Wschodzie, na Karaibach oraz w Londynie. Największy wolumen aktywów utrzymują w Londynie, który jest głównym międzynarodowym centrum finansowym oraz ośrodkiem rynku eurodolarów. Przedstawicielstwa w Ameryce Łacińskiej oraz na Dalekim Wschodzie zakładane były ze względu na znaczenie wymiany handlowej pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a państwami obydwu regionów. Niektóre spośród wysp Karaibskich (przede wszystkim Bahamy i Kajmany) zyskały natomiast znaczenie jako tzw. raje podatkowe, z minimalnymi stopami podatkowymi i bardzo nielicznymi restrykcjami prawnymi. W rzeczywistości jednak działalność oddziałów bankowych na obszarze Bahamów i Kajmanów to tzw. ?przedsiębiorstwa w skorupkach”, ich główną rolą jest bowiem prowadzenie księgowości, nie zaś oferowanie normalnych usług bankowych. Alternatywną formą działalności banków amerykańskich za granicą są korporacje Edge’a, które są specjalnymi jednostkami pomocniczymi działającymi przede wszystkim w bankowości międzynarodowej. Ta forma korporacji, utworzona na mocy ustawy Edge’a z 1919 r., pozwala amerykańskim bankom podejmować skuteczniejszą konkurencję z bankami zagranicznymi, wyłączając korporacje Edge’a spod niektórych regulacji amerykańskiego prawa bankowego. Na przykład, korporacje Edge’a są wyłączone spod zakazu otwierania oddziałów na terytorium innego stanu; w celu ułatwienia wymiany finansowej z różnymi częściami świata mogą one zakładać filie w różnych stanach: przedstawicielstwa na Zachodnim Wybrzeżu do prowadzenia transakcji finansowych z Japonią, w Miami do wymiany finansowej z Ameryką Łacińską, itd.