Do dziś wyraz estetyczny fabryki w Greensburgu może śmiało być porównywany ze współczesnymi obiektami tego typu. Twórcy fabryki myśleli wyłącznie kategoriami funkcji i konstrukcji, nie wdając się w problematykę estetyczną tych lat. Jeszcze przez wiele lat czołowymi obiektami nowej myśli architektonicznej będą fabryki, garaże, mosty, dalekie od oficjalnego smaku i stylu. Pierwsze dwa dziesięciolecia XX wieku są więc jakby kontynuacją działalności inżynierskiej XlX wieku.
Ale jeśli inżynierowie XlX wieku pozostawili obiekty będące jedynie wypadkową zastosowania takiej, a nie innej konstrukcji, to obecnie okres secesji przyniósł ożywienie sporów estetycznych i zwrócił uwagę na wartości plastyczne. Architektury w XlX wieku można mówić o ,,przeczuwanej” estetyce, w XX wieku – o estetyce świadomej. Ten sam rok 1902, który przyniósł żelbetowy szkielet fabryki w Greensburgu, w Europie zaznaczył się również wybitnym dziełem. Architekt Auguste Perret (1874-1954) rozpoczął budowę domu mieszkalnego przy ulicy Franklina W Paryżu. Jest to pierwszy w Europie budynek mieszkalny o konstrukcji żelbetowego szkieletu Perret należy do najbardziej znanych architektów XX wieku. Jego droga twórcza jest pełna zaskakujących kontrastów. Początkowo, jako uczeń Ecole de Beaux-Arts, został wyróżniony zaszczytnie spośród 700 kandydatów przez władze uczelni. Rysunki z okresu studiów są jak najbardziej zgodne z oficjalnym smakiem – pozbawione wyobraźni naśladowanie architektury starożytnej uzupełnione bogactwem detalu.
